Stabilitet.....

Ja stabilitet kva er det og korleis kjem ein dit. Eg har nokre teoriar utan at eg heilt veit det...

Forrige helg konkurrerte eg mot nordens beste utøvere ta feks Janita Leionen som med sin låne hund Omie har gått 34 feilfrie løp på 6 mnd...Det er godt gjort og det er ikkje så mange som gjer det etter henne. Kva er det så som gjer at finnane har slik suksess og at vi Noreg knappast aldri går tre feilfrie løp på rad.

Dette meiner eg er viktig for å oppnå stabilitet

- kunnskap om hund og trening

- tid til å trene, jobbar du med andre ting mellom halv åtte og halv fem enn å trene hund vel då er det veldig begrensa kor mykje du får trene

- tilgang til å trene, på vinteren har eg mulighet 1 gong for veka å kjøre kombinasjoner

- ha ein god organisasjon i ryggen, reglar og retningslinjer, gode konkurranser, gode dommere og baner gir utvikling for utøverne.

- tilgang på gode og mange konkurranser slik bygger du opp erfaring og etterkvart stabilitet og vil eg tru

- reising - dette er i allfall noko som tar mykje av min energi, ein går i arbeid heile vekene set seg i bilen etter jobb fredag ettermiddag, framme i Oslo seint på natta opp igjen klokka seks for å konkurrere, dette er slitsomt og det gjer definitivt noko med fokuset ditt.

Eg veit ikkje om eg nokon gong blir stabil, eg føler ofte at eg eg langt vekke frå å nå det fordi deet er så mykje anna heile tida, tenk viss ein hadde hatt eigen hall og ikkje gjorde anna enn å trene, og reise rundt heile Europa for å konkurrere mot dei beste. Men når det er sagt så er vi bedre enn nokon gong, og eg var sanneleg ikkje så langt i frå å slå dei beste... Neste år blir eit satningsår for begge hundane, eg kjem til å ta med meg ein del store utenlandske stevner for å få erfaring og fordi det er veldig moro og inspiererande når mange er med..

I helga var vi ein gjeng frå Bergen på NM. For min del så blei det eigentleg ingen skuffelse at eg ikkje var med til finalen, etter mykje reising siste tida så er eg nesten litt utbrent. Ted vann hoppklassen lørdag og det er eg sjølvsagt fornøgd med. I agilitien sette han sjølvsagt ein pote på møne i staden for å ta tunnel, vel det var det... Takk til Dorte, Simon og Line for eminent reisefølge og til Jan Egil og Jenni som jammen kan meire enn å gå agility deira catering kan absolutt anbefalast.......I dag har eg trent hoppteknikk for å sørge for at dyra fortsatt kan teknikken. Ha ei strålande veke alle saman

Målsetninga mi er heilt

Styrketrening....

Å gå agility krever styrke

Rar overskrift tenker du kanskje, vel eg tenker å forklare kvifor eg tenkjer det er så viktig. Eg har alltid vore veldig opptatt av hundane mine, flink til å trene dei på fysisk og psykisk, varme dei opp og gå dei ned. Ein ting eg har tatt veldig mykje tak i siste året og som eg trur gjer at eg har blitt meir stabil er omsynet til mi eiga helse både fysisk og psykisk. Eg har jobba knallhardt med meg sjølv, fokusere på dei rett tinga på konkurranse, for meg er det rutinane mine som gir meg og hundane trygghet, samt at eg alltid sørger for å ha mykje god trening i ryggen. Før eg reiste til nordisk hadde eg nokre baner som for sikkerhets skuld inneheld 42 hinder i ein bane. Vel eg kom meg fint igjennom, men det krever enorm konsentrasjon og kondisjon. Kondisjon er nettopp ein faktor som eg har tatt tak i . Eg begynte for nokre månader sidan å springe, i byrjinga var det utruleg tungt, men eg tenkte som så at yter hundane alt så må eg trene meg slik at eg kan yte 100 %. Eg er ganske sikker på at ein del av løpa mine med fem feil tidlegare har skuldast at eg ikkje er rask nok i posisjon, dette fører til at du trur at du er tidsnok, men i realiteten er du akkurat for sein med å bremse inn. Femten kilo lettare så veit eg at eg hadde rett, ein kjem seg i posisjon og hunden min kjem til sin rett. Å trene meg sjølv kjem eg til å fortsetje med, vi er eit team det hjelper ikkje at hundane mine er dyktige viss eg ikkje sjølv yter alt. Ein annan ting som slår meg veldig er alt pratet om finnane og om offansiv handling .

Dette er heilt rett dei er offansive, men dei er og så profisjonelle på så mange andre områder oppvarming feks. Der meiner eg at det er stort forbetringpotensiale , eg var heilt åleine ute og varma hund i København og eg veit at for min og Ted sin del så er oppvarminga meir enn halve løpet. Eg såg nokre som kasta leiken nokre gongar til hunden og så inn å springe. Då undrar eg meg over veit folk kva skade dårleg oppvarming kan føre til. Vi menneska skal tross alt berre springe rundt banen, men hunden skal bruke langt fleire muskelgrupper.. Tilbake til finnane, det er utruleg kjekt å sjå på dei ikkje berre fordi dei er gode i agility, men dei er og gode på grunntrening, varme hundar og ikkje minst trene seg sjølv, dei er idrettsutøvere. Å gå agility er ein veldig liten bit av helheten, for at hunden skal kunne komme seg gjennom ei bane må grunntrening vere på plass, hunden må ha muskelmasse slik at han lett kan bere si eiga vekt utan å få belastningsskadar ( hoppteknikk er heilt uvurderlig)....og ikkje minst må vi vere fysisk og psykisk tilstede. Eg synes det er alt for mange som gir hunden ansvaret...... Vel til helga er det NM, noko om utfallet skal eg ikkje spå, men det skal satsast alt både av fører og hundar........

Nordisk...

I skrivende stund sit eg og Bjørnar i bilen på veg heim i frå København, og sidan det ikkje er så mykje å finne på så kan eg likegodt skrive litt. I helga har vi vore i nordisk i København for min del første gang med landslaget, sjølvsagt spanande nok i seg sjølv. Fredag og lørdag var det internasjonale klasser, det passa bra. Med to dagar med bilkjøring for hundane var det godt å få ut litt energi og få testa underlage. Det er heilt klart ein stor ulempe at ein store delar av året går på grus og ikkje får testa ut innendørs underlag, det gjer at hundane må ha litt tilvenning. Fredag skulle Ted gå agility, veldig fin bane og godt fornøyd med korleis eg løyste banen 6 plass med fem feil, Ted sklir i satsen og tar med seg ein pinne. Lørdag skulle eg gå med både Kelly og Ted. Først ut agility Ted går eit fint feilfritt løp og blir nummer 6,, eg bestemte meg for på forhånd at eg skulle ha ein god stopp på alle felter for å kunne leggje litt taktikk for søndagen. Så var det klart for vesle Kellymora nok ein gong ein suveren agilitybane, med stopp på feltene var det over fem sekunder til neste mann. Eg er veldig glad i Kelly ho gir meg god sjølvtillit, ho har nesten same tempo i kroppen som Ted men ho har meir presisjon i kroppen , dette har jo sjølvsagt med treninga å gjere. Kelly er ein mjuk og veldig manøverbar hund som eg mest sannsynleg får mykje glede av. Eg er veldig fornøyd med løpa mine både fredag og lørdag. På lørdagskvelden var det festmiddag, veldig triveleg og sosialt. Det var ein heilt topp gjeng som reiste i lag, flinke med å bakke kvarandre opp og skryte, veldig veldig kjekt. Søndag tidleg opp og veterinærsjekk, hadde kvidd meg litt til det , men det gjekk som ein draum, Ted oppførte seg heil eksemplarisk heile helga. Søndagen må eg seie at eg handlingsmessig er veldig nøgd med. Det var veldig lange dagar og eg kjende på slutten at fokuset endra seg, det var forferdeleg varmt og mykje støy. TEd var optimal heile helga og heldigvis for meg så kom aldri dei heilt store nervene. Takk til heile landslagsgjengen, Petter, Lise og Nina som kvar på sin måte var viktige.. Og ikkje minst min bedre halvdel som køyrer meg verda rundt og som ALLTID har trua på oss.
NO kjenner eg meg heilt tom og ustlitt, eit lite bakombytte frå å bli Nordisk mester i agility, men det skulle vel slik vere, gøy å vere med var det i allefall....