Nok eit stevne.....

Viss du lurer på korleis ein hund bør hoppe så sjekk ut dette bildet som Ronald har tatt av Kelly...Nydeleg synes eg

Ted har vakre felter...

Nydelege gutten min..

Kelly i fint driv i hopp 2

Shit var den den veien du sprang her får vi fem feil i agility søndag, vegring ellers nydeleg løp

Finaste Kelly som ikkje bryr seg lenger kva høgd som står på hindera

Ingenting i vegen med arbeidsmoralen...

Førstemann i mål........

Dei fine bildene er tatt av Malin Hvidsten, tusen takk Malin

Nok eit stevne og nok ei helg passert i agilitiens teikn. Vi har hatt stevne på heimebane og for ein gongs skuld var det kjekt å ikkje ha 10 timar å køyre heim etterpå.. Veldig koseleg stevne med mykje kjekke folk og hundar og fint vær . Resultatmessig så har det nok ein gong vore skivebom 5 feil i alle løp med Ted og feilfri i uofisiell hopp.. Urettferdig eller ikkje slik er det, men eg hadde lyst til å skrike på lørdag når det datt ein pinn i bakken fleire sekunder etter at Ted hadde passert hinderet det blas frykteleg den dagen. Dette er ingen forsøk på unnskylde meg fordi det treng eg faktisk ikkje, med unntak av agilitien søndag der eg plasserer med dårleg etter røret og Ted oppfattar ikkje min bevegelse og eg får ei vegring. Noko anna er det rett og slett ikkje å utsette han tar alle felter sjølvstendig, eg kan ligge på lang avstand og han utfører likevel perfekte kontaktfelter.. TEd går så godt at det er utruleg at vi ikkje har ti feilfrie løp i år i staden for 10 med fem feil-. Men ein ting kan ingen ta fra oss vi er veldig stabile vi er i gjennom alt vi går det manglar berre den siste finshen om det kjem det veit eg ikkje men som Bjørnar så klokt sa det kos deg med dei flotte hundane dine, og kanskje er det mykje rett i det. Når ein konkurrerer om å vere best så det mykje alvor og nederlaga blir desto større når du heile tida er så nære....Når det gjeld Kelly så må eg berre flire ho er ein heilt eksepsjonelt god hund, ho storkosar seg ute på agilitybana...Eg trur det kjem til å gå ei stund før vi kjem oss opp i klasse 3, til no i år har vi berre møtt opne baner med lange strekk utan handling. Ho har fine felter, starter og går som ei kule, men den eine plassen i banen du får litt handling er du så langt bak at du misser hunden din anten vegring eller disk og slik har det vore heile denne helga og...Med Kelly har eg store framtidsutsikter som eg ikkje kjem til å skrive ned her, ho er ein utruleg god hund...Det er alltid mange gode råd når det gjeld agility. Det beste rådet denne helga vart sagt om Kelly " berre hold deg farmfor henne i heile banen så får du det nok til til slutt ". Vel for dåke som har sett ho gå og som veit kva baner eg siktar til så skulle du nok hatt vinger viss du skulle klare det.........Men ein ting er eg i allefall skråsikker på og det er at eg har to av dei beste hundane i Noreg, eg får kanskje ikkje vist det til verden i dag,,men ein dag så......

Livet er av og til urettferdig.....

Som Greg Derrett så fint sa om Ted " he takes his job very seriously "

Vel alle veit jo det at livet inni mellom kan vere urettferdig, og dette er ikkje meint som noko SYTE innlegg frå mi side. Men eg tenkte at eg kanskje med den frustrasjonen eg har i kroppen i dag kanskje kan skrive det av meg , nullstille meg å vere klar til neste helg og nytt stevne....

Dette er tredje stevnehelga på rad eg reiser heim igjen med 5 feil i bagasjen, viss eg var ein slurvete handler og ikkje låg noko tid i å trene hundane mine så skulle eg fortstått resultata, men i helga har eg gjort alt som ein god handler skal gjere , springe rundt ein bane på raskeste og mest effektive sett, men uansett kva som skjer så snik det seg inn 5 feil, og som mange sa til meg i helga og som berre forsterker den hjelplausheten eg no sitter med , herregud for ei tid du har, ja Ted ligger alltid foran dei beste i Noreg tidsmessig, i helga var han alt i frå 2 til fire sek framfor sine konkurrenter, men kva hjelper det når det går ein bom i bakken, og det verste av alt er at eg veit ikkje kvifor det går ein bom i bakken. I tillegg er det mange som har tankar rundt dette, ein av dei beste utsagna som eg fekk i helga var "at du er berre ikkje god nok " og då tenker eg verkeleg kven er det då i Noreg som er god nok og kva er det å vere god ? Akkurat det same skjer med Kelly prikkfritt agilityløp nest siste pinn før mål den går i bakken.....

Av og til har eg frykteleg lyst til å kaste inn handklet, men som Bjørnar så sant sa det i går anten får du gi deg med agility eller så får du komme tilbake, trene endå meir og vise kva god agility skal handle om. Sjølv om det ikkje føles slik i dag så veit eg at fornuften seirer til slutt, så eg går nok for alternativ 2....

Fokus fram mot helga SKAL vere

• Fokuser KUN på deg sjølv, det du skal gjere og hunden din, om folk skulle komme med nokre velmeinande råd lukk det ute



• Fortelle meg sjølv inni mellom at eg faktisk er GOD.....og å hå klokketru på at slik eg trener fører faktisk fram
  

Når det er sagt så har eg verdas beste hundar dei gir absolutt ALT ALLTID. Eg får tårer i augene når eg ser dei gå. Så for å seie det slik kunne eg ikkje hatt eit bedre utgangspunkt. Eller som ein sa til meg i helga du får visst berre raske hundar du, til detvil eg berre seie ein rask hund er ikkje noko du berre får DET ER NOKO DU MÅ TRENE DEG TIL.....
Grattis til Dorthe som med Pytt viste kva god trening handler om (2 feilfrie løp) Til meg sjølv seier eg berre bedre lykke neste gang....

Våren er komen.....

No har vi nettopp passert påske og det er heilt utruleg at vi allerede har kome til april, men i allefall er snøen vekke og det betyr at agility er ein av dei mange aktivitetane som står på timeplanen...

Mange gode økter har det blitt med agility...Charlotte har tatt bildene...

Om hunder og generalisering....

Eit høgt elska utsagn å høre rundt omkring i allefall på konkurranser er " eg forstår ikkje kvifor han ikkje gjer det i konkurranse han gjer det då alltid på trening ". Det vil gjerne seie det er ofte snakk om felter og starter i agility, og dette er eit emne som ein kan diskutere her i fra til Oslo og ikkje bli bli einige. Eg meiner at all trening handler om ein

1. Vær konsekvent - det vil seie at du veldig godt på trening viss du ser etter vil sjå når hunden din er i ferd med å tjuvstarte, du får kanskje ingen potebevegelse i starten, men hunden skifter vekta frå bak til fram ( kviler vekta på framparten)Ein annan viktig ting med å være konsekvent er at hunden må ikkje få lov ein einaste gong å få starte før den har fått klarsignal. Mange elevar som eg sjølv har hatt på kurs synes kanskje det er kjedeleg å trene på starter, men skal du ha ein god hund er du avhengig av kunne gå ut i banen og plassere deg, dessutan treng du som fører ro og konsentrasjon i konkurranse, det får du ikkje når du allerede på starten skal KRANGLE med hunden din....


2. Kriterier - mitt kriterie i agility for å få lov til å starte er ingen bevegelse i potane + hunden skal sitje med vekta bak, dette er ikkje berre for at hunden ikkje skal få lære seg å tjuvstarte, men og for at hunden sit mykje bedre i balanse før han skal starte.....då unngår ein kanskje riv i allefall å første hinder..
3. Miljø og førersignal - ofte tilegner vi hunden for mykje kunnskap, har det utført ein atferd rett nokre gonger på kommando, ja så kan han det og hundeførere blir då heilt forskrekka på konkurranse når hunden då ikkje utfører same kommando. Eg trur at mange gonger blir det mest logiske å sjå seg rundt i miljøet. Har eg ein apportbukk er det veldig sannsynleg at vi skal apportere, står det eit hopphinder er det eit signal til hunden om at den kanskje skal hoppe, når vi står rett opp og ned og hunden står framfor oss setter den seg ned eller går inn på plass. Hundane er ekspertar på finne ut av ulike mønster. Eg fekk meg feks ein skikkeleg aha opplevelse. Eg var på lydighetstrening, eg hadde ute rute, hopphinder, det låg apporter som eg skulle bruke seinere, det stod kjegler som eg skulle bruke til markører i innkallinga. Kelly berre såg på meg og sa, kva er det eigentleg eg skal gjere. Når vi skulle begynne med fri ved fot så stirra ho blindt på kjeglene der ute. Alle som trenar lydighet veit at det handler om trening og å venne hunden til at det til ei kvar tid er mykje forstyrrelser rundt, men for meg seier det viktigheten av å vere klar over kor godt hundane les oss...Ergo miljø og førersignal er sterkt for hundane, mange ganger sterkare enn ein verbal kommando...
4. Generalisering - vel dette er viktig, det er stor skilnad på å sitte fint å vente på startstreken når du er åleine utan forstyrrelser på klubben enn når hunden sitter på konkurranse, du er så nervøs at du heldt på å dø, du forventer at hunden skal sitte, hunden er ein dritthund når den ikkje gjer det, men du som fører har ingen støtte å gi hunden anna enn kjeft for å at du kanskje ikkje har trent hunden din for slike situasjoner... Så eg tenkjer tren godt på alle atferder, ha gode kriterier, vær konsekvent, belønn det som er verdt å belønne ikkje alltid berre gå videre ( husk god belønning er spesifikk informasjon til hunden om kva det var som var riktig)proofing tren hunden på alle mogeleg forstyrrelser som du kan komme på, då blir det som oftast ingen overraskelser i konkurranse. Det er veldig lett for i allefall når en trener starter at hunden alltid får lov til å starte, då er det jo heilt klart at hunden har lyst til å tjuvstarte, når den alltid får lov til å gå. Ein annan ting som ein skal vere klar over er mykje belønning og gå tilbake til hunden rundt første hinder, i det du då beveger deg utover til kanskje 3 og 4 hinder lar du heller hunden starte i staden for å gå tilbake å belønne, og hunden veit då at går du forbi første hinder då er det berre å snike seg avgårde. Eg brukar mykje tid for å skape verdi for å sitje i ro på starten, klarer hunden å innfri mitt kriterie ja då blir det både julafta og nyttårsafta på ein og samme gong. Hundane må vere heilt sikker på kva det er vi krever av dei før du kan få pålitelege atferder ut av det. Får du alltid berre ein pølsebit for å sitje igjen på start, og det for hunden har mykje større verdi å springe ute i banen, vel då blir reknestykket lett då vil hunden prøve å snike seg til fordelar.. Trener du mykje one jump og hoppteknikk så er det ein ypparleg ting for unghunden å minne den på å sitje/stå korrekt, då får den mange repetisjoner....

Til slutt nokre tanker om felter, pålitlege, raske felter det er eit must for ein god agilityhund. Berre for å ha sagt det så er det eit livsprosjekt. Det er mange måter å trene inn felter på, og eg trur at alle som har gode felter må vere konsekvente i treninga si for å oppretthalde desse feltene.... Med Ted har feltene alltid vore ein kamp, er har mange ganger vore usikker på om han ville utføre felltatferden korrekt¨. Dette handlar mest om meg sjølv at når eg fekk Ted var det mange ting eg ikkje var kalr over som feks viktigheten av at hunden kun får forlate feltet på min VERBALE kommando, ikkje bevegelsen min slik som Ted trudde i starten. Heldigvis er det slik at vi lærer så lenge vi lever. Både Kelly og Ted har to av to på atderd, Ted har hovudet fritt medan Kelly har nasedyttar. Sjølv om Ted har gode felter, så ser at Kelly sine er mykje bedre. Ted har dårlegare fart på feltene fordi han tidlegare har vore veldig usikker på sluttatferden på feltet og med usikkerhet så dett farten. Med Kelly har eg trent mykje nasedytter så når ho blei klar for å setje det i kombinasjon med feltene så var ho kun oppsatt på ein ting, komme seg fortast mogeleg til enden av feltet å dytte, ho har og ein sikrare feltatderd fordi ho har ei konkret oppgåve ho skal fullføre. I og med at Ted alltid har hatt hovudet fritt så føl han meg mykje meir med blikket og har gjerne gått før han skal for å nå meg igjen......

Så mine råd i forhold til felter er følgende

1. Skape mykje verdi for den sluttaferden hunden skal utføre på feltet, slik at hunden er heilt sikker på kva den skal gjere.
2. Jobb mykje med verbal kommando, hunden skal kun forlate feltet på din kommando, aldri på bevegelsen din, dette er ein stor utfordring i allefall i konurranse.....
3. Skap større verdi for å VÆRE på feltet enn å få lov til å forlate det, la hunden gjerne ha drakamp med deg på feltene, at hunden må dra bakover mens den står i posisjon...
4. Sist men ikkje minst jobb uendeleg mykje med tidleg å vere i ulike posisjoner i forhold til hunden din, det er veldig lett for at du jobber mykje i nokre få ulike posisjoner, når hunden då møter ein ny posisjon blir den usikker , det blir akkurat som ein ny øvelse for hunden din. Gå gjerne inn å sjå på ulike baner frå klasse 1 til klasse 3 og sjå kva posisjoner hunden din må kunne. Gjer oppgåva til hunden SOLEKLAR, så skal du sjå kor knallkjekt det blir å gå agility.....

Ha ei strålande helg.....

Refleksjon og tilbakemelding

Verdas finaste Kelly....

" Think - Plan - Do " er et veldig kjent sitat av den legendariske Bob Bailey.

Det er ingen som har trent hund ei stund som ikkje er enige.. Dette er kan faktisk langt på veg vere skilnaden på dårleg og god trening......Det eg vil fram til er at det er stor skilnad på øving og læring. Sjølv om du trenar hunden din mykje er det ikkje sikkert at du får den store læringa ut av det, viss ikkje du tenkjer over det som skjer. Akkurat derfor er det å refektere over eiga trening noko av det viktigaste som finst. Eg har opplevd mange gonger at når du er på fellestreninger på klubben og der alt skal gå fort unna er dett ikkje alltide det same rommet for refleksjon. Det eg i hovedsak alltid tenkjer over i forkant er kva eg skal trene på , hvilke belønningsformer skal eg bruke, kor lenge skal eg holde på ( ein god regel på det er å ikkje holde på lenger at du veit at du klarer å holde på fokus og konsentrasjon, viss ikkje du sjølv klarer å konsentrere deg ein liten bit så skal du ikkje heller kreve det av din firbeinte venn), kva holdning skal hunden min ha ( aktiv, passiv....)I etterkant av ei lita treningsøkt går eg igjennom kva som gjekk etter planen , deretter viss det var noko som ikkje var bra så spør eg meg kvifor blei det slik og kva kan eg gjere i neste økt slik at det ikkje skjer igjen. Når eg har reflektert over alle desse vikitge tinga, ja då skjer det læring....Feks i konkurranse kan vi lære ein heil del av løpa våre, viss ikkje ein refelkterer over kvifor det gjekk som det gjekk er det lett å gå inn på banen neste gang å gjere akkurat det samme, ergo ingen ny læring..Refleksjon rundt konkurransen gir meg gode indikasjoner på kva som funkar bra og kva eg rett og slett på må øve meir på til neste gang...Ein anna ting som slår meg veldig både som lærar, instruktør, mor og fotballtrener er tilbakemelding. For alle som driv ein form for idrett veit dei kor viktig det er med tilbakemelding på godt og VONDT..Det morsomme er at både på konkurranser, kurs og elles i livet tenderer folk til å sjå det negative , der reiv du eit hinder, hunden din tjuvstarta, du blei berre nr 2 , det var ikkje eit heilt optimalt løp. Sjølvsagt skal vi tenke over kva som gjekk gale, men det viktigaste av alt er å fokusere påd et som er bra, det er det som skal hjelpe deg og hunden din til videre å finne motivasjon.....Tilbakemelding på det ein driv på med er kjempeviktig, men det er ikkje uvesentleg korleis du gir dine tilbakemeldinger.

Eg har som fast regel , gode tilbakemeldinger skal vere :

1. Tydelege, ikkje til å misforstå
2. Vær spesifikk - ein av mine definitivt favoritt tilbakemeldinger er " dette var ikkje så verst ", og då kan du vel tenke deg til kva eg seier tilbake kva då var ikkje så verst ?
3. Objektiv, utal deg om det du kan sjå
4. Positiv -finn noko som var bra med økta
5. Konstruktivt - tilbakemeldingar skal vere kontruktive altså skal ein seie noko om kva ein kanskje kunne gjort annerledes, men på ein skikkeleg måte.
6. Video er og ein av dei beste former for tilbakemelding som finnes
7. Ikkje dømmande i dine uttalelser

Eg har meir enn ein gong sett treningsøkter som har vore prega av den som trener misser lysten til å trene på grunn av tilbakemeldinga ein får frå dei ein trener saman med....Så tenk deg om når du skal gi ein tilbakemelding. For ikkje så lenge sidan blei eg oppringt av ei jente som hadde fått beskjed om på eit kurs ho gjekk på å finne seg noko anna å holde på med enn agility. No håper eg at dette høyrer med til sjeldenhetene. Men hundetrening er så med all anna trening, skal du bli flink så må du trene, du må hente deg kunnskap, kanskje snakke med folk som veit, gå kurs og trene enno meir. Men det å sammenlikne ekvipasjer som nett har begynt å folka som har holde på med hund i mange år, det sier seg sjølv at det ikkje blir riktig å sammenlikne.... Det tar tid før ein blir flink til noko, i tillegg til seg sjølv har ein og ein hund som skal trenes, forhold og kjemi mellom deg og hunden skal og trenes. Så eg trur nok at dei som får suksess med dei gjer er at dei reflekterer mykje rundt eiga trening, dei trener hundane sine godt, dei trener seg sjølv både fysisk og mentalt og ikkje minst har dei TRU på det dei heldt på med, du kan og vere ganske sikker på at dei har eit apparat rundt seg som nettopp er flinke til å gi dei tilbakemeldinger...For å skape ein atmosfære mennesker og dyr kan lære er det livsviktig at dei føler seg trygge til å prøve ulike ting, utan frykt for sarkasme, stygge blikk eller at du føler seg utilpass...Det er heilt normalt å vere ueinge om ting men eg synes at alle ueing heter og bør kunne luftes på eit konstruktivt plan........Så i staden for å skylde på omgivelsene så sjå kva du sjølv må gjere, ha fokus på deg sjølv og ikkje kva andre seier og gjer.......

Historien om ei lita jente......

Dette sitatet måtte eg berre ha med synes det forklarer ein heil del,

" Mental mastery of a sport is not only about winning - it is about copingwith the inevitable disappointments and using those experiences to come back better and stronger "...

Kelly begynner å nærme seg to år, tida går fort når ein har det kjekt heiter det. For dei som kjenner oss så veit dei at Kelly har ein " storebror "som heiter Ted. Han har alltid vore eit arbeidsjern, han gir absolutt alt, i enkelte sammenhenger litt for mykje. Har du fleire hunder er det veldig lett å sammenlikne dei på godt og vondt. Eg får litt vondt samvit når eg faktisk har gått i den fella og nettopp gjort det. For alle veit at hundar er like ulike som oss menneska, men tydelegvis lett å gløyme. Kelly kom i hus for agility og gjeting primært. Kelly er ein fantastisk sosial og snill hund , og eg følte at eg og hadde god nok kunnskap no om agility og grunntrening til at dette berre kunne bli ein fantastisk agilityhund. Ho lærte riktig nok fort og var flink men det var ein vesentleg ingrediens som mangla det ekstra giret. Så lenge vi jobba med grunnferdigheter og one jump så blei det kjempefint. Vi gjekk og ein del lydighet og dette likte Kelly betre enn agility starten. Eg kjende eg innimellom hadde litt lyst til å gi det opp, det var jo ingen fres der..Men så er det noko som dukkar opp ein ser litt forbetring fortsetter å jobbe og vips så skjer det ting. Eg fekk mange gode råd som feks "bytt hund" og då lurer eg verkeleg på kven er det som sel vekk familiemedlem fordi ein ikkje får dei " til " med ein gong. Eg veit no at med Kelly bunna det ut usikkerhet rundt det å hoppe. Folk ser på meg med eit dumt blikk når eg nemner på at skilnaden før og no er at ho har lært seg teknikken på å hoppe, bedømme avstand, satse riktig og ikkje minst er ho no fullstendig uredd når ho hoppar. Alle hundar KAN då hoppe er ofte svaret eg får, men eg veit at det ikkje er tilfelle. Med Ted og hopping har eg berrre vore veldig heldig, men med Kelly hadde eg faktisk lenge eit reelt problem, Kelly er kun 46 cm høg det vill seie at ho på dei høgaste hoppa må hoppe 65 cm nesten 20 cm meir enn sin eigen høgde . Ho ligger berre tideler bak broremann, og det er heilt fantastisk å sjå den sjølvtilliten når dei får noko til ala når du ser at dei er usikre. For Kelly sin del så blei stevnet på Voss veldig kjekt, det var kanskje litt for opne baner det resulterte faktisk i 4 ulike vegringer, eit i kvart løp (ho fekk 3 2.plassar) Det eg derimot er veldig lykkeleg for er at ho hadde topp felter, ho sitter so fint på starten, ho hoppar nydeleg, finner linjer sjølv så det susar, men denne helga blei eg straffa nokre plassar etter lange strekk der eg ikkje rekker å vere, men herremi for ein hund med henne kunne eg gått rett inn i ei klasse 3 bane og gjort det like bra med som Ted. Men sjølv om ikkje det blei napp denne helga veit eg at med ho er det eit tidsspørsmål før ho får dei nappa som ho treng ( manglar 3 i hopp og alle i agility), og ho er så gøyal å gå med. Kelly er ein hund som eg forhåpentlegvis får mykje glede av...Vel eg hadde jo og tross alt med meg Ted til Voss og, lørdagen vil eg hugse minst mulig frå eg blir ikkje så lett irritert men det er lenge sidan eg har vore så frustert på hundane sine vegne. I regelverket vårt står det at det skal vere 5 meter mellom hindera. Mange plassar telte eg til 3 meter + nokre fotavtrykk, eg kjenner Ted så godt at eg veit at han har ingen mulighet til å komme seg opp, og det kan resultere i stygge skader, etter mi meining var det for kort avstand, stygge vinkler i kombinasjon med høg fart. Det var ikkje bedre at hindera måtte stå på 65 cm, vi var i ridehall og det var iallefall 15 cm med rubb så hundane måtte satse i. Eg veit iallefall at hundane mine er den viktigaste forutsetningen for at eg kan drive på med det eg likar aller best.... Men eg synes neste det verste er at når ein seier i frå på ein fin måte at her skulle det gjerne vore meir avstand så er ikkje det meint som kritikk men det er meint slik at ALLE hundane skal få rettferdige vilkår. Det som redda dagen var den flotte open hopp banen laga av Simon Noel, hundane fekk verkeleg strekke seg å vise dei rundt at for å gå agility så må du i det minste ha rette avstander ellers er det ikkje rart hundane ikkje klarer det...Søndagen var ein mykje bedre dag, eg vart ikkje så usikker når eg såg bana, og det blei til og med flytta eit hinder denne dagen i ag3 banen slik at det iallefall blei 4 m i staden for 3,5.....Det resulterte i det som eg veit at Ted kan klare, eit veldig fint feilfritt løp som Ted vann tett fulgt av Dorthe og Luke, gratulere så mykje og vel fortjent Dorte. Line vann og mellom, knallbra. I hoppen blir det disk der er det eg som ikkje er våken, Ted landar veldig skrått i forhold til det eg hadde briefa ergo ein heilt anna vinkel og dessverre for meg eit heilt anna hinder som blir tatt. Gratulere og til Mette, Katja , Wigdis, Kathrine, Audun og Bodhild som og gjorde gode løp......

Konkurrer som du trener og tren som du konkurrerer....

Bestevenner

Vel dette sitatet var djupt, men det er likevel til stadighet noko som eg går og tenkjer på....

Kor realistisk er dette eigentleg....

For ei tid tilbake fekk eg telefon i frå ei vennine av meg, ho går lydighet, har konkurrert ein del og no hadde ho liksom mista litt gnisten kunne ho fortelje meg.

Eg lurte sjølvsagt på kva som var gale..... Karianne som venninga mi heiter har ein ung border collie hanne. Opprykket til klasse 2 og 3 gjekk lett så berre det, men etter å ha vore i klasse 3 det ho kaller ALT FOR LENGE så byrja altså motivasjonen å dale. Ho har ein hund som er topp motivert på trening, i det dei derimot entrer ein ring på konkurranse melder hunden seg heilt ut. Dette er vel ikkje eit ukjent problem. Det er klart at når du veit at du har ein flink hund og ein flink fører så kan det vere frustrerende og ikkje få vise noko av dei tinga som ein har trent på. Eg begynte å spørre og grave om korleis ho trente og ho trente åleine eller saman med nokon, om ho ofte var på den same staden når ho trener.Vi kom altså fram til følgende
Trening :
- Trener ofte åleine
- Ergo nesten ingen forstyrrelser

- Ein har mange muligheter til å prøve og feile, det gjer jo ingenting det er jo berre trening
- Masse belønning, nesten for kvart moment får hunden belønningTrivelig og glad fører som virkelig engasjerer seg i hunden og i belønningTreningssituasjonen er velkjent for hunden, den har mange positive asosiasjoner til denne plassen, den veit kven som pleier å vere der...
Konkurranse :
- På konkurranse er det mange mennesker, publikum, dommere andre hunder, lyder, lukter, ergo masse forstyrrelser som hunden ikkje har trent på
- Ein har ein mulighet til å prestere, altså prestere på bestilling noko som slettes ikkje er lett verken i lydighet eller i agility

- Belønning uteblir, hunden får ikkje lenger noko info gjennom belønningNervøs hundeigar vi forandrer oss for hunder som leser kroppsspråk veldig godt så kan det skape stor grad av usikkerhetTotalt ukjende rutiner for hunden

Det seier seg nesten sjølv at dette er for hunden veldig vanskeleg, og det er absolutt ting som ein bør tenke over. Karianne har no begynt å ta tak i ein del av desse tinga og har allerede fått framgang. Konkurranse skal vere ein kjekk ting både for hund og fører, ein må berre sørgje for at ein er godt forberedt og at hunden har ein mulighet til å vite kva som blir krevd av den.... Heime har eg tre hundar som er komen veldig ulikt i livet Bonzo på 13, Ted på 5 og lille Kelly som ikkje har fylt to år enno. Med dei to eldste var eg nok ikkje bevisst på desse tinga, men med Kelly har eg vore veldig nøye. Bonzo sin første konkurranse så husker eg at han luska ut til Bjørnar og sette seg. Eg hadde ikkje trena med forstyrrleser, eg hadde ikkje lært han utholdenhet gjennom å stadig måtte jobbe meir for same belønning, ikkje hadde eg gode rutiner heller og eg var berre så nervøs at eg var heilt utanfor meg sjølv. Stakkars Bonzo ikkje rart han heller ville henge meg Bjørnaren.....MEn Ted har eg vore litt flinkare. Lille Kelly debuterte i konkurranseringen nesten 10 mnd gammal. Eg måtte tåle mykje kjeft, det var uansvarleg av meg å legge slikt press på ein ung hund. Med 178 poeng i debyen så viste kelly at ho ikkje synes det var ei for vanskeleg oppgåve, det var ingenting anna enn det vi hadde trent på. Dei første månadane av Kelly sitt liv trente vi mykje på grunnferdigheter i lydighet og agility, med ein gong eg hadde to grunnferdigheter som ho kunne sånn nokolunde så sette eg det saman til ei kjede, slik at ho stadig måtte jobbe LITT lenger for same belønning, eg bygde sjølvsagt og opp ein enorm drive for ulike belønniger, eg brukte mykje avstandsbelønning når eg jobba med desse små kjedene og dermed kunne eg leggje belønninga utanfor syne slik som i konkurranse. Ta unghunden med seg rundt overlat er og veldig viktig, eg var fast inventar utanfor butikkar og andre plassar der det var liv og røre. Eg lærte henne at uansett kva du blir forstyrra av er det berre å leike og ikkje la seg forstyrre.....Så med Kelly har eg lagt stor vekt på

• Grunnferdigheter - masse lek



• Momenter



• Kjeder



• Konkurransetrening



• Rutiner

No har Kelly starta både i lydighet og agility, og det absolutt kjekkaste med ho er forventningen ho får når ho kjem på konkurranse, ho er så glad og har lyst til å vere med. Ein annan ting som eg berre er nøydt til å nevne er dette med rutiner. Dette kom eg på første gong med Ted, når eg skulle gå agilitykonkurranser skrudde han seg slik opp at heile løpet enda i tjuvstart, riv og feltfeil. Etterkvart laga eg meg rutiner før ,under og etter konkurransen. Dette blei mykje lettare for både meg og Ted, vi hadde noko konkret å fokusere på i staden for å berre gå rundt og kvi seg til å starte..Med Ted er det viktig å trene godt opp mot konkurranse gjerne på ting som krever presisjon slik at han verkeleg må konsentrere seg.. Vere tidleg ute på stevnedagen, la han få roe seg ned å bli kjent med miljøet rundt seg... Lydighet er eit nøkkelord, med Ted går eg mykje lydighet før eg skal i ringen, dette hjelper han å komme i rett stressnivå, tørrhandling er og noko som eg har som fast oppvarmingsmønster. Frå å vere ein skikkeleg ubehageleg ting så har no konkurranse blitt ei oppleving, ei reise saman med sin beste venn, gå ut på bana og gjere nettopp det ein har øvd på. Det er ingenting som er så godt som når ein går ut i konkurranse og kjemien stemmer frå A til Å. Det er sjølvsagt alltid ting ein skal og kan bli betre på, det er utruleg mange som har inspirert med på min veg, og det kjem det til å fortsetje med. Dette er på ingen måte ein ting som eg har stått for heilt åleine. Så takk til alle dei der ute som inspirerer meg kvar einaste dag.....Til helga er det agilitykonkurranse på Voss og gitt om eg gledar meg.....