Finaste Kellymora ute å busar i snøen....
Fine hesten min Pernille...
Som som alltid ligg eg etter på bloggfronten. Alt går så fort og det er alltid noko som skal gjerast. Eg har vore med på mange kjekke ting siste tida. Eg og Bjørnar har vore på tur til søta bror og blant anna gått kurs med Greg Derrett og vore på Hund 2009 i Stockholm. Det har
vore diverse avsluttninger med Mathias og på skulen, eg forstå berre ikkje kor tida vår blir av.
Greg kurset var i Malmø og ja ca ein 15 timars kjøretur unna, eg og min kjære Bjørnar kjørte natt til onsdag og kom akkurat fram til Malmø når kurset skulle starte klokka 10, eg veit ikkje men eg har alltid hatt litt ærefrykt for Greg, eg har aldri møtt han sjølv men eg har høyrd mykje om han at han blant anna var veldig streng, så meg hadde litt sommarfuglar i magen. Kursdagane gjekk som ein røyk, kjekke og hjelpsomme kursdeltakere og verdas finaste Ted som alltid gjer sitt beste, som Greg sa fleire gongar på kurset " Ted takes his job very seriously ". Vi fekk mykje skryt, mest av Ted " he is a brilliant dog ". Eg derimot har mykje å jobbe med , men Greg han trøsta og sa til meg at med ein slik hund som eg har så viser feila ein gjer i bana mykje tydelegare og ein veit då kva ein må gjere for å rette det opp, mens andre hundar kjøper det vi gjer og systemet bli då kanskje litt innkonsekvent fordi vi ikkje er klar over at det blir feil.... Vi har mykje å jobbe med , men samtidig å gå med ein hund som Ted krever alt av deg fart, presisjon, smidighet den gongen du skal ut å sprionge skal alt klaffe og det gledelege er at det gjer det meir og meir. Ein av dei tinga eg beit meg mest merke i var dette utsagnet " people just want to work with the sexy stuff, dont the boring ones like cirlework osv. Dette er sant det ser ein rundt omkring ofte. Det er mykje kjekkare å gå baner å springe en å belønne felter og starter, sirkelarbeid, belønne bra og jobbe med alle smådetaljane som betyr så mykje når du kjem ut på bana. Heilt topp kurs der eg fekk mange gode ting som eg kan jobbe vidare med...
Frå Malmø reiste vi til Stockholm som er ca 60 mil, men med nokre bedre veg enn i Norge så gjekk det unna ganske kjapt. Vi var så heldige at vi fekk bu hos Anna og Krille som er verdas hyggelegaste vertar, FAnny kom og innom og vi hadde mykje god hundeprat... Lørdags morgon var det opp klokka fem og sette nasa mot Stockholm og Hund 2009 brifeing for stor begynte halv åtte og før det veterinærkontroll på både Ted og Kelly. Ted skulle gå agility og lille Kelly skulle stillast ut. Ted og Kelly oppførte seg eksemplarisk gjennom veterinærkontrollen. I og med at det var 138 startende i klasse large og eg var nummer 115 så måtte eg vente til tredje briefing. Hoppbanen av Mia Laamanen er akkurat slik ei bane skal være teknisk, fine linjer det krever god handling. Eg og Ted fekk 10 feil i denne banen, han fekk ei sklitakling i ein sving, og så rota eg det til slik at han fekk ei vegring, det blei ein 28 plass for den innsatsen, men det er kjekt å sjå at tidsmessig så hadde Ted like god tid som finnane. Dagen blei lang for å seie det slik, men etter hoppen vandra eg og Dorthe bort til utstillingsringen. Kelly oppførte seg eksemsplalarisk og dommaren var spesielt fornøyd med korleis ho bevegde seg, dommaren synes likevel at ho var vakker men litt liten og spinkel, men vi fekk vår blåe sløyfe som vi treng. Ho klarte til og med å seie til meg at eg stilte ho fint ut, kanskje har eg no fått eit nytt talent, bytte rase å begynne med utstilling i staden ? Dorthe og Luke fekk ei fin raud sløyfemed og gratulere så mykje med tittel. Kelly helsa og på broremann Keep ikkje det at ho synest at han var so grei, ho freste til han når han prøvde og yppe seg, men fin var han... Bort igjen å gå agility denne gangen ei bane av Ninnie Lindvall fin bane, teknisk. Eg hadde igjen eit seint startnummer 101 , men det gjekk heilt greitt. Eg løyste banen fint og hadde bra flyt til 3 siste hinder der klarer eg det kunststykke å dra han forbi siste tunnelen og disk, men det er ingenting å gjere med det. Dorthe fekk ein fin 5 plass, godt jobba. Vi kjem sterkt tilbake, Ted går som ei klokke noko vi har tenkt å vise framover....Ellers så er eg ikkje skremt av nivået klarer ein å gå feilfritt så er ikkje finnane umoglege å slå, sjølv om det var akkurat dei som vann alt i large både lørdag og søndag. Det var kjekt å følgje med søndagen mykje god agility og det er alltid kjekt....Grattis og til Line med ein flott andre plass i ag en lørdag, og til Diesel som då er svensk ag champion....Så var det å ta farvel og ta til på den laaaaange reisa heimover, men med Bjørnar som selskap går det som ein draum, vi kjem oss då heim i løpet av mandagen med mange gode erfaringer i bagasjen.... NO fortida er det mykje skriving om mål rundt omkring i bloggar , kortsiktige mål og langstiktige. Mål er viktig å ha det kan vi alle vere eninge om det å jobbe mot noko og det å sjå at treninga faktisk går framover. Mitt store problem har alltid vore å legge ut måla slik at andre kan sjå dei , det er ikkje fordi at eg ikkje har treningsmål for eg har mange.
Eg har alltid vore impomert av dåke som legg ut gode og foruftige treninsmål og forteller om visjoner om å komme med på landslag i både lydighet og agility. Dette er ting som eg og ønsker men eg tør ikkje å skrive det ned slik at andre kan sjå det.
Ein god del av desse tinga handler om ulike personligheter. Nokre mennesker har stor tru på seg sjølv, andre må gjerne jobbe litt for det. Vi hår i løpet av året oppnådd mange av måla våre , men det viktigaste målet eg har jobba med handler om meg sjølv, det å ha tru på seg sjølv det å kunne seie takk når nokon seier noko positivt ikkje berre le det vekk, det å ikkje vere så nervøs når eg skal ut å konkurrere i agility. Ha tru på at eg kan vere best og at eg har vore det mange gonger i løpet av sesongen. Gi seg sjølv tid til å bli god å utvikle seg. Eg har ein enorm sjølvdisiplin og det fører ikkje berre gode ting med seg. Viss ting går gale så er eg rask med å skulde på meg sjølv. Det eg ser er at det å vere fokusert på desse tinga har hjolpe meg igjennom mykje dette året, og kan med handa på hjarte seie at alle skal kunne unne seg å være stolt over eigne prestasjoner, eg har ikkje kome heilt i mål men det blir stadig bedre. Takk til Bjørnar som alltid har tru på meg og som køyrer meg overalt og til alle venner som har tru på meg og gir meg støtte..... Kanskje skal eg legge ut måla for neste året i bloggen vi får sjå men i mellomtida ha ei riktig god jul til alle der ute.......
