Konkurrer som du trener og tren som du konkurrerer....

Bestevenner

Vel dette sitatet var djupt, men det er likevel til stadighet noko som eg går og tenkjer på....

Kor realistisk er dette eigentleg....

For ei tid tilbake fekk eg telefon i frå ei vennine av meg, ho går lydighet, har konkurrert ein del og no hadde ho liksom mista litt gnisten kunne ho fortelje meg.

Eg lurte sjølvsagt på kva som var gale..... Karianne som venninga mi heiter har ein ung border collie hanne. Opprykket til klasse 2 og 3 gjekk lett så berre det, men etter å ha vore i klasse 3 det ho kaller ALT FOR LENGE så byrja altså motivasjonen å dale. Ho har ein hund som er topp motivert på trening, i det dei derimot entrer ein ring på konkurranse melder hunden seg heilt ut. Dette er vel ikkje eit ukjent problem. Det er klart at når du veit at du har ein flink hund og ein flink fører så kan det vere frustrerende og ikkje få vise noko av dei tinga som ein har trent på. Eg begynte å spørre og grave om korleis ho trente og ho trente åleine eller saman med nokon, om ho ofte var på den same staden når ho trener.Vi kom altså fram til følgende
Trening :
- Trener ofte åleine
- Ergo nesten ingen forstyrrelser

- Ein har mange muligheter til å prøve og feile, det gjer jo ingenting det er jo berre trening
- Masse belønning, nesten for kvart moment får hunden belønningTrivelig og glad fører som virkelig engasjerer seg i hunden og i belønningTreningssituasjonen er velkjent for hunden, den har mange positive asosiasjoner til denne plassen, den veit kven som pleier å vere der...
Konkurranse :
- På konkurranse er det mange mennesker, publikum, dommere andre hunder, lyder, lukter, ergo masse forstyrrelser som hunden ikkje har trent på
- Ein har ein mulighet til å prestere, altså prestere på bestilling noko som slettes ikkje er lett verken i lydighet eller i agility

- Belønning uteblir, hunden får ikkje lenger noko info gjennom belønningNervøs hundeigar vi forandrer oss for hunder som leser kroppsspråk veldig godt så kan det skape stor grad av usikkerhetTotalt ukjende rutiner for hunden

Det seier seg nesten sjølv at dette er for hunden veldig vanskeleg, og det er absolutt ting som ein bør tenke over. Karianne har no begynt å ta tak i ein del av desse tinga og har allerede fått framgang. Konkurranse skal vere ein kjekk ting både for hund og fører, ein må berre sørgje for at ein er godt forberedt og at hunden har ein mulighet til å vite kva som blir krevd av den.... Heime har eg tre hundar som er komen veldig ulikt i livet Bonzo på 13, Ted på 5 og lille Kelly som ikkje har fylt to år enno. Med dei to eldste var eg nok ikkje bevisst på desse tinga, men med Kelly har eg vore veldig nøye. Bonzo sin første konkurranse så husker eg at han luska ut til Bjørnar og sette seg. Eg hadde ikkje trena med forstyrrleser, eg hadde ikkje lært han utholdenhet gjennom å stadig måtte jobbe meir for same belønning, ikkje hadde eg gode rutiner heller og eg var berre så nervøs at eg var heilt utanfor meg sjølv. Stakkars Bonzo ikkje rart han heller ville henge meg Bjørnaren.....MEn Ted har eg vore litt flinkare. Lille Kelly debuterte i konkurranseringen nesten 10 mnd gammal. Eg måtte tåle mykje kjeft, det var uansvarleg av meg å legge slikt press på ein ung hund. Med 178 poeng i debyen så viste kelly at ho ikkje synes det var ei for vanskeleg oppgåve, det var ingenting anna enn det vi hadde trent på. Dei første månadane av Kelly sitt liv trente vi mykje på grunnferdigheter i lydighet og agility, med ein gong eg hadde to grunnferdigheter som ho kunne sånn nokolunde så sette eg det saman til ei kjede, slik at ho stadig måtte jobbe LITT lenger for same belønning, eg bygde sjølvsagt og opp ein enorm drive for ulike belønniger, eg brukte mykje avstandsbelønning når eg jobba med desse små kjedene og dermed kunne eg leggje belønninga utanfor syne slik som i konkurranse. Ta unghunden med seg rundt overlat er og veldig viktig, eg var fast inventar utanfor butikkar og andre plassar der det var liv og røre. Eg lærte henne at uansett kva du blir forstyrra av er det berre å leike og ikkje la seg forstyrre.....Så med Kelly har eg lagt stor vekt på

• Grunnferdigheter - masse lek



• Momenter



• Kjeder



• Konkurransetrening



• Rutiner

No har Kelly starta både i lydighet og agility, og det absolutt kjekkaste med ho er forventningen ho får når ho kjem på konkurranse, ho er så glad og har lyst til å vere med. Ein annan ting som eg berre er nøydt til å nevne er dette med rutiner. Dette kom eg på første gong med Ted, når eg skulle gå agilitykonkurranser skrudde han seg slik opp at heile løpet enda i tjuvstart, riv og feltfeil. Etterkvart laga eg meg rutiner før ,under og etter konkurransen. Dette blei mykje lettare for både meg og Ted, vi hadde noko konkret å fokusere på i staden for å berre gå rundt og kvi seg til å starte..Med Ted er det viktig å trene godt opp mot konkurranse gjerne på ting som krever presisjon slik at han verkeleg må konsentrere seg.. Vere tidleg ute på stevnedagen, la han få roe seg ned å bli kjent med miljøet rundt seg... Lydighet er eit nøkkelord, med Ted går eg mykje lydighet før eg skal i ringen, dette hjelper han å komme i rett stressnivå, tørrhandling er og noko som eg har som fast oppvarmingsmønster. Frå å vere ein skikkeleg ubehageleg ting så har no konkurranse blitt ei oppleving, ei reise saman med sin beste venn, gå ut på bana og gjere nettopp det ein har øvd på. Det er ingenting som er så godt som når ein går ut i konkurranse og kjemien stemmer frå A til Å. Det er sjølvsagt alltid ting ein skal og kan bli betre på, det er utruleg mange som har inspirert med på min veg, og det kjem det til å fortsetje med. Dette er på ingen måte ein ting som eg har stått for heilt åleine. Så takk til alle dei der ute som inspirerer meg kvar einaste dag.....Til helga er det agilitykonkurranse på Voss og gitt om eg gledar meg.....