Historien om ei lita jente......

Dette sitatet måtte eg berre ha med synes det forklarer ein heil del,

" Mental mastery of a sport is not only about winning - it is about copingwith the inevitable disappointments and using those experiences to come back better and stronger "...

Kelly begynner å nærme seg to år, tida går fort når ein har det kjekt heiter det. For dei som kjenner oss så veit dei at Kelly har ein " storebror "som heiter Ted. Han har alltid vore eit arbeidsjern, han gir absolutt alt, i enkelte sammenhenger litt for mykje. Har du fleire hunder er det veldig lett å sammenlikne dei på godt og vondt. Eg får litt vondt samvit når eg faktisk har gått i den fella og nettopp gjort det. For alle veit at hundar er like ulike som oss menneska, men tydelegvis lett å gløyme. Kelly kom i hus for agility og gjeting primært. Kelly er ein fantastisk sosial og snill hund , og eg følte at eg og hadde god nok kunnskap no om agility og grunntrening til at dette berre kunne bli ein fantastisk agilityhund. Ho lærte riktig nok fort og var flink men det var ein vesentleg ingrediens som mangla det ekstra giret. Så lenge vi jobba med grunnferdigheter og one jump så blei det kjempefint. Vi gjekk og ein del lydighet og dette likte Kelly betre enn agility starten. Eg kjende eg innimellom hadde litt lyst til å gi det opp, det var jo ingen fres der..Men så er det noko som dukkar opp ein ser litt forbetring fortsetter å jobbe og vips så skjer det ting. Eg fekk mange gode råd som feks "bytt hund" og då lurer eg verkeleg på kven er det som sel vekk familiemedlem fordi ein ikkje får dei " til " med ein gong. Eg veit no at med Kelly bunna det ut usikkerhet rundt det å hoppe. Folk ser på meg med eit dumt blikk når eg nemner på at skilnaden før og no er at ho har lært seg teknikken på å hoppe, bedømme avstand, satse riktig og ikkje minst er ho no fullstendig uredd når ho hoppar. Alle hundar KAN då hoppe er ofte svaret eg får, men eg veit at det ikkje er tilfelle. Med Ted og hopping har eg berrre vore veldig heldig, men med Kelly hadde eg faktisk lenge eit reelt problem, Kelly er kun 46 cm høg det vill seie at ho på dei høgaste hoppa må hoppe 65 cm nesten 20 cm meir enn sin eigen høgde . Ho ligger berre tideler bak broremann, og det er heilt fantastisk å sjå den sjølvtilliten når dei får noko til ala når du ser at dei er usikre. For Kelly sin del så blei stevnet på Voss veldig kjekt, det var kanskje litt for opne baner det resulterte faktisk i 4 ulike vegringer, eit i kvart løp (ho fekk 3 2.plassar) Det eg derimot er veldig lykkeleg for er at ho hadde topp felter, ho sitter so fint på starten, ho hoppar nydeleg, finner linjer sjølv så det susar, men denne helga blei eg straffa nokre plassar etter lange strekk der eg ikkje rekker å vere, men herremi for ein hund med henne kunne eg gått rett inn i ei klasse 3 bane og gjort det like bra med som Ted. Men sjølv om ikkje det blei napp denne helga veit eg at med ho er det eit tidsspørsmål før ho får dei nappa som ho treng ( manglar 3 i hopp og alle i agility), og ho er så gøyal å gå med. Kelly er ein hund som eg forhåpentlegvis får mykje glede av...Vel eg hadde jo og tross alt med meg Ted til Voss og, lørdagen vil eg hugse minst mulig frå eg blir ikkje så lett irritert men det er lenge sidan eg har vore så frustert på hundane sine vegne. I regelverket vårt står det at det skal vere 5 meter mellom hindera. Mange plassar telte eg til 3 meter + nokre fotavtrykk, eg kjenner Ted så godt at eg veit at han har ingen mulighet til å komme seg opp, og det kan resultere i stygge skader, etter mi meining var det for kort avstand, stygge vinkler i kombinasjon med høg fart. Det var ikkje bedre at hindera måtte stå på 65 cm, vi var i ridehall og det var iallefall 15 cm med rubb så hundane måtte satse i. Eg veit iallefall at hundane mine er den viktigaste forutsetningen for at eg kan drive på med det eg likar aller best.... Men eg synes neste det verste er at når ein seier i frå på ein fin måte at her skulle det gjerne vore meir avstand så er ikkje det meint som kritikk men det er meint slik at ALLE hundane skal få rettferdige vilkår. Det som redda dagen var den flotte open hopp banen laga av Simon Noel, hundane fekk verkeleg strekke seg å vise dei rundt at for å gå agility så må du i det minste ha rette avstander ellers er det ikkje rart hundane ikkje klarer det...Søndagen var ein mykje bedre dag, eg vart ikkje så usikker når eg såg bana, og det blei til og med flytta eit hinder denne dagen i ag3 banen slik at det iallefall blei 4 m i staden for 3,5.....Det resulterte i det som eg veit at Ted kan klare, eit veldig fint feilfritt løp som Ted vann tett fulgt av Dorthe og Luke, gratulere så mykje og vel fortjent Dorte. Line vann og mellom, knallbra. I hoppen blir det disk der er det eg som ikkje er våken, Ted landar veldig skrått i forhold til det eg hadde briefa ergo ein heilt anna vinkel og dessverre for meg eit heilt anna hinder som blir tatt. Gratulere og til Mette, Katja , Wigdis, Kathrine, Audun og Bodhild som og gjorde gode løp......